OŁOWIANE CHMURY Bartosz Bielenia, Olaf Brzeski, Agata Ingarden, Krzysztof Kieślowski, Tomasz Kowalski, Gizela Mickiewicz, Iwo Panasiewicz, Cyryl Polaczek, Erna Rosenstein, Mariusz Tarkawian, Projekt: ciebie ode mnie – Krystyna Miłobędzka, Hania Rani 14 VII 2023 – 1 X 2023 Gdańska Galeria Miejska KURATORZY Gabriela Warzycka-Tutak, Andrzej Zagrobelny

OŁOWIANE CHMURY Bartosz Bielenia, Olaf Brzeski, Agata Ingarden, Krzysztof Kieślowski, Tomasz Kowalski, Gizela Mickiewicz, Iwo Panasiewicz, Cyryl Polaczek, Erna Rosenstein, Mariusz Tarkawian, Projekt: ciebie ode mnie – Krystyna Miłobędzka, Hania Rani 14 VII 2023 – 1 X 2023 Gdańska Galeria Miejska KURATORZY Gabriela Warzycka-Tutak, Andrzej Zagrobelny

OŁOWIANE CHMURY Bartosz Bielenia, Olaf Brzeski, Agata Ingarden, Krzysztof Kieślowski, Tomasz Kowalski, Gizela Mickiewicz, Iwo Panasiewicz, Cyryl Polaczek, Erna Rosenstein, Mariusz Tarkawian, Projekt: ciebie ode mnie – Krystyna Miłobędzka, Hania Rani 14 VII 2023 – 1 X 2023 Gdańska Galeria Miejska KURATORZY Gabriela Warzycka-Tutak, Andrzej Zagrobelny

OŁOWIANE CHMURY Bartosz Bielenia, Olaf Brzeski, Agata Ingarden, Krzysztof Kieślowski, Tomasz Kowalski, Gizela Mickiewicz, Iwo Panasiewicz, Cyryl Polaczek, Erna Rosenstein, Mariusz Tarkawian, Projekt: ciebie ode mnie – Krystyna Miłobędzka, Hania Rani 14 VII 2023 – 1 X 2023 Gdańska Galeria Miejska KURATORZY Gabriela Warzycka-Tutak, Andrzej Zagrobelny

Astronauci pustki

Astronauci pustki

Astronauci pustki

Astronauci pustki

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—1

Mariusz Tarkawian, Chodź, opowiem Ci bajeczkę, 2023

Mariusz Tarkawian, Chodź, opowiem Ci bajeczkę, 2023

Siedzimy przy gigantycznym biurku z fatalną okleiną, które rozpycha malutką biurową przestrzeń; zdecydowanie za dużym, zdecydowanie źle dopasowanym do wnętrza. Biurko wyznacza przestrzeń pracy, jedzenia, bazgrania, gadania. Zasadniczo wydziela przestrzeń do rozmowy. Biurko może stanowić wiele punktów odniesienia, choć nie jest bohaterem tej historii – jest punktem wyjścia, próbą wprowadzenia nas w historie ołowiane. To właśnie przy nim procesuje głowa.

Siedzimy przy gigantycznym biurku z fatalną okleiną, które rozpycha malutką biurową przestrzeń; zdecydowanie za dużym, zdecydowanie źle dopasowanym do wnętrza. Biurko wyznacza przestrzeń pracy, jedzenia, bazgrania, gadania. Zasadniczo wydziela przestrzeń do rozmowy. Biurko może stanowić wiele punktów odniesienia, choć nie jest bohaterem tej historii – jest punktem wyjścia, próbą wprowadzenia nas w historie ołowiane. To właśnie przy nim procesuje głowa.

Siedzimy przy gigantycznym biurku z fatalną okleiną, które rozpycha malutką biurową przestrzeń; zdecydowanie za dużym, zdecydowanie źle dopasowanym do wnętrza. Biurko wyznacza przestrzeń pracy, jedzenia, bazgrania, gadania. Zasadniczo wydziela przestrzeń do rozmowy. Biurko może stanowić wiele punktów odniesienia, choć nie jest bohaterem tej historii – jest punktem wyjścia, próbą wprowadzenia nas w historie ołowiane. To właśnie przy nim procesuje głowa.

Siedzimy przy gigantycznym biurku z fatalną okleiną, które rozpycha malutką biurową przestrzeń; zdecydowanie za dużym, zdecydowanie źle dopasowanym do wnętrza. Biurko wyznacza przestrzeń pracy, jedzenia, bazgrania, gadania. Zasadniczo wydziela przestrzeń do rozmowy. Biurko może stanowić wiele punktów odniesienia, choć nie jest bohaterem tej historii – jest punktem wyjścia, próbą wprowadzenia nas w historie ołowiane. To właśnie przy nim procesuje głowa.

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—4

Erna Rosenstein, Wieczność rodzi chwilę, 1982

Erna Rosenstein, Wieczność rodzi chwilę, 1982

Erna Rosenstein, Złota kula ze zbioru Poławiacz cieni, Wydawnictwo Wolno we współpracy z Fundacją Galerii Foksal, czyta: Bartosz Bielenia

Erna Rosenstein, Złota kula ze zbioru Poławiacz cieni, Wydawnictwo Wolno we współpracy z Fundacją Galerii Foksal, czyta: Bartosz Bielenia

Z ciężarem biurowym wsiadamy do samochodu.
Z odcinka A do odcinka B uprzejmie proszę, przejazd opłacony.
Pan X?
Nie, ale on zamawiał.

Osoba, która prowadzi, jest niewidoczna, zabiera nas w drogę, zapraszając do obserwacji. W tle słychać but when will I turn and cut the world?*.

Przez przyciemnione szyby wyginamy się, próbując dostosować do zmieniającej się dynamicznie grawitacji. Zaczynamy rejestrować rzeczywistość, starając się zapamiętywać widoki. Umysł wędruje swobodnie między planami, wspomnieniami i obserwacjami. Niebo staje się czyste tak szybko, jak czyści się pamięć.

Z ciężarem biurowym wsiadamy do samochodu.
Z odcinka A do odcinka B uprzejmie proszę, przejazd opłacony.
Pan X?
Nie, ale on zamawiał.

Osoba, która prowadzi, jest niewidoczna, zabiera nas w drogę, zapraszając do obserwacji. W tle słychać but when will I turn and cut the world?*.

Przez przyciemnione szyby wyginamy się, próbując dostosować do zmieniającej się dynamicznie grawitacji. Zaczynamy rejestrować rzeczywistość, starając się zapamiętywać widoki. Umysł wędruje swobodnie między planami, wspomnieniami i obserwacjami. Niebo staje się czyste tak szybko, jak czyści się pamięć.

 

Z ciężarem biurowym wsiadamy do samochodu.
Z odcinka A do odcinka B uprzejmie proszę, przejazd opłacony.
Pan X?
Nie, ale on zamawiał.

Osoba, która prowadzi, jest niewidoczna, zabiera nas w drogę, zapraszając do obserwacji. W tle słychać but when will I turn and cut the world?*.

Przez przyciemnione szyby wyginamy się, próbując dostosować do zmieniającej się dynamicznie grawitacji. Zaczynamy rejestrować rzeczywistość, starając się zapamiętywać widoki. Umysł wędruje swobodnie między planami, wspomnieniami i obserwacjami. Niebo staje się czyste tak szybko, jak czyści się pamięć.

Z ciężarem biurowym wsiadamy do samochodu.
Z odcinka A do odcinka B uprzejmie proszę, przejazd opłacony.
Pan X?
Nie, ale on zamawiał.

Osoba, która prowadzi, jest niewidoczna, zabiera nas w drogę, zapraszając do obserwacji. W tle słychać but when will I turn and cut the world?*.

Przez przyciemnione szyby wyginamy się, próbując dostosować do zmieniającej się dynamicznie grawitacji. Zaczynamy rejestrować rzeczywistość, starając się zapamiętywać widoki. Umysł wędruje swobodnie między planami, wspomnieniami i obserwacjami. Niebo staje się czyste tak szybko, jak czyści się pamięć.

 

Z ciężarem biurowym wsiadamy do samochodu.
Z odcinka A do odcinka B uprzejmie proszę, przejazd opłacony.
Pan X?
Nie, ale on zamawiał.

Osoba, która prowadzi, jest niewidoczna, zabiera nas w drogę, zapraszając do obserwacji. W tle słychać but when will I turn and cut the world?*.

Przez przyciemnione szyby wyginamy się, próbując dostosować do zmieniającej się dynamicznie grawitacji. Zaczynamy rejestrować rzeczywistość, starając się zapamiętywać widoki. Umysł wędruje swobodnie między planami, wspomnieniami i obserwacjami. Niebo staje się czyste tak szybko, jak czyści się pamięć.

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—11

Gizela Mickiewcz, Prawie ciągła uważność, 2022

Gizela Mickiewcz, Prawie ciągła uważność, 2022

Obrazy, myśli nakładają się na siebie, niekoniecznie są dobre i spokojne, bardzo często są to myśli niewygodne, wprowadzające w zakłopotanie, determinujące działania, skłaniające do przemeblowania. Do podjęcia decyzji, aby potworzasty gigantyczny mebel zmienił miejsce zamieszkania.

Obrazy, myśli nakładają się na siebie, niekoniecznie są dobre i spokojne, bardzo często są to myśli niewygodne, wprowadzające w zakłopotanie, determinujące działania, skłaniające do przemeblowania. Do podjęcia decyzji, aby potworzasty gigantyczny mebel zmienił miejsce zamieszkania.

Obrazy, myśli nakładają się na siebie, niekoniecznie są dobre i spokojne, bardzo często są to myśli niewygodne, wprowadzające w zakłopotanie, determinujące działania, skłaniające do przemeblowania. Do podjęcia decyzji, aby potworzasty gigantyczny mebel zmienił miejsce zamieszkania.

Obrazy, myśli nakładają się na siebie, niekoniecznie są dobre i spokojne, bardzo często są to myśli niewygodne, wprowadzające w zakłopotanie, determinujące działania, skłaniające do przemeblowania. Do podjęcia decyzji, aby potworzasty gigantyczny mebel zmienił miejsce zamieszkania.

parallax
parallax_mob
23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—40

Mariusz Tarkawian, Chodź, opowiem Ci bajeczkę, 2023

Mariusz Tarkawian, Chodź, opowiem Ci bajeczkę, 2023

Mariusz Tarkawian, Chodź, opowiem Ci bajeczkę, 2023

Lewitujący w kosmosie duży okleinowy kloc – mylisz, że wyglądałby dobrze obok małego wozu np.?

Już ci dawno mówiłem, że kupowanie w IKEA nie ma sensu. Powolutku, jakościowo! (zakładając nogę na nogę w Wassilym Breuera).**

Lewitujący w kosmosie duży okleinowy kloc – mylisz, że wyglądałby dobrze obok małego wozu np.?

Już ci dawno mówiłem, że kupowanie w IKEA nie ma sensu. Powolutku, jakościowo! (zakładając nogę na nogę w Wassilym Breuera).**

Lewitujący w kosmosie duży okleinowy kloc – mylisz, że wyglądałby dobrze obok małego wozu np.?

Już ci dawno mówiłem, że kupowanie w IKEA nie ma sensu. Powolutku, jakościowo! (zakładając nogę na nogę w Wassilym Breuera).**

Lewitujący w kosmosie duży okleinowy kloc – mylisz, że wyglądałby dobrze obok małego wozu np.?

Już ci dawno mówiłem, że kupowanie w IKEA nie ma sensu. Powolutku, jakościowo! (zakładając nogę na nogę w Wassilym Breuera).**

Lewitujący w kosmosie duży okleinowy kloc – mylisz, że wyglądałby dobrze obok małego wozu np.?

Już ci dawno mówiłem, że kupowanie w IKEA nie ma sensu. Powolutku, jakościowo! (zakładając nogę na nogę w Wassilym Breuera).**

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—9

Cyryl Polaczek, Pijak, 2019

Cyryl Polaczek, Pijak, 2019

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—10

Refleks słońca na wodzie częściowo koi, zastanawia. Czas tak jakby stał. Myśli nabierają ciężaru ołowianego. Boisz się upadku? Wychyl się przez okno. Ej, może cię olśni, może upadniesz zmęczony rzeczywistością…

Refleks słońca na wodzie częściowo koi, zastanawia. Czas tak jakby stał. Myśli nabierają ciężaru ołowianego. Boisz się upadku? Wychyl się przez okno. Ej, może cię olśni, może upadniesz zmęczony rzeczywistością…

Refleks słońca na wodzie częściowo koi, zastanawia. Czas tak jakby stał. Myśli nabierają ciężaru ołowianego. Boisz się upadku? Wychyl się przez okno. Ej, może cię olśni, może upadniesz zmęczony rzeczywistością…

Refleks słońca na wodzie częściowo koi, zastanawia. Czas tak jakby stał. Myśli nabierają ciężaru ołowianego. Boisz się upadku? Wychyl się przez okno. Ej, może cię olśni, może upadniesz zmęczony rzeczywistością…

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—13

Cyryl Polaczek, Domy są za drogie, 2021

Cyryl Polaczek, Domy są za drogie, 2021

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—15

Myślisz, że bycie wrażliwym to opłacalna sprawa?

Raczej totalnie oderwana od rzeczywistości. Delikatny konstrukt – kruszysz się tak szybko.

Kruszysz, bo zestawiasz się z realnością. Czy przystajesz do czasów, w których przyszło ci żyć? O czym one są? Jak się w nich odnaleźć?***

Myślisz, że bycie wrażliwym to opłacalna sprawa?

Raczej totalnie oderwana od rzeczywistości. Delikatny konstrukt – kruszysz się tak szybko.

Kruszysz, bo zestawiasz się z realnością. Czy przystajesz do czasów, w których przyszło ci żyć? O czym one są? Jak się w nich odnaleźć?***

Myślisz, że bycie wrażliwym to opłacalna sprawa?

Raczej totalnie oderwana od rzeczywistości. Delikatny konstrukt – kruszysz się tak szybko.

Kruszysz, bo zestawiasz się z realnością. Czy przystajesz do czasów, w których przyszło ci żyć? O czym one są? Jak się w nich odnaleźć?***

Myślisz, że bycie wrażliwym to opłacalna sprawa?

Raczej totalnie oderwana od rzeczywistości. Delikatny konstrukt – kruszysz się tak szybko.

Kruszysz, bo zestawiasz się z realnością. Czy przystajesz do czasów, w których przyszło ci żyć? O czym one są? Jak się w nich odnaleźć?***

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—53

Iwo Panasiewicz, Popiół III, 2023

Iwo Panasiewicz, Popiół III, 2023

Spadasz na bruk, ale za chwilę nabierasz lekkości ducha, spadasz z nieba w melancholii, z promieniem słońca na skrzydle. Projekcja lęków spowija umysł i duszę niczym całun splinu.
 
Naszkicować, tworząc ramę do wędrówki, idąc tuż za plecami, taki jest nasz plan.

Spadasz na bruk, ale za chwilę nabierasz lekkości ducha, spadasz z nieba w melancholii, z promieniem słońca na skrzydle. Projekcja lęków spowija umysł i duszę niczym całun splinu.
 
Naszkicować, tworząc ramę do wędrówki, idąc tuż za plecami, taki jest nasz plan.

Spadasz na bruk, ale za chwilę nabierasz lekkości ducha, spadasz z nieba w melancholii, z promieniem słońca na skrzydle. Projekcja lęków spowija umysł i duszę niczym całun splinu.
 
Naszkicować, tworząc ramę do wędrówki, idąc tuż za plecami, taki jest nasz plan.

Spadasz na bruk, ale za chwilę nabierasz lekkości ducha, spadasz z nieba w melancholii, z promieniem słońca na skrzydle. Projekcja lęków spowija umysł i duszę niczym całun splinu.
 
Naszkicować, tworząc ramę do wędrówki, idąc tuż za plecami, taki jest nasz plan.

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—83

Tomasz Kowalski, Kałuża, 2023

Tomasz Kowalski, Kałuża, 2023

Historia pisze się sama, złożona z momentów „pomiędzy”, z dużym bagażem emocjonalnym. Zaprasza na swoje marginesy, starając się pozostać uniwersalna. Bez kalkulacji, prawdziwie będąc sobą, mówiąc o sobie i światach jej bliskich.

Pozostaje między słowami, emocjonalnie niespójna, porusza się jak jaskółka w zadumie. Zaprasza do świata, z którym odczujemy wewnętrzne powinowactwo. Kompendium perspektyw – tak traktujemy tytułowe Ołowiane chmury.

Historia pisze się sama, złożona z momentów „pomiędzy”, z dużym bagażem emocjonalnym. Zaprasza na swoje marginesy, starając się pozostać uniwersalna. Bez kalkulacji, prawdziwie będąc sobą, mówiąc o sobie i światach jej bliskich.

Pozostaje między słowami, emocjonalnie niespójna, porusza się jak jaskółka w zadumie. Zaprasza do świata, z którym odczujemy wewnętrzne powinowactwo. Kompendium perspektyw – tak traktujemy tytułowe Ołowiane chmury.

Historia pisze się sama, złożona z momentów „pomiędzy”, z dużym bagażem emocjonalnym. Zaprasza na swoje marginesy, starając się pozostać uniwersalna. Bez kalkulacji, prawdziwie będąc sobą, mówiąc o sobie i światach jej bliskich.

Pozostaje między słowami, emocjonalnie niespójna, porusza się jak jaskółka w zadumie. Zaprasza do świata, z którym odczujemy wewnętrzne powinowactwo. Kompendium perspektyw – tak traktujemy tytułowe Ołowiane chmury.

Historia pisze się sama, złożona z momentów „pomiędzy”, z dużym bagażem emocjonalnym. Zaprasza na swoje marginesy, starając się pozostać uniwersalna. Bez kalkulacji, prawdziwie będąc sobą, mówiąc o sobie i światach jej bliskich.

Pozostaje między słowami, emocjonalnie niespójna, porusza się jak jaskółka w zadumie. Zaprasza do świata, z którym odczujemy wewnętrzne powinowactwo. Kompendium perspektyw – tak traktujemy tytułowe Ołowiane chmury.

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—57

Agata Ingarden, She prefers a sunset to a flock of goats, 2023

Agata Ingarden, She prefers a sunset to a flock of goats, 2023

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—62

 

Czym jest dla ciebie prawda? Konfrontujesz się z nią, czy grasz w gierkę? A nuż się uda oszukać. Na jakiś czas zamydlisz oczy. Używanie języka powoli zaczyna stawać się męczarnią.

Czym jest dla ciebie prawda? Konfrontujesz się z nią, czy grasz w gierkę? A nuż się uda oszukać. Na jakiś czas zamydlisz oczy. Używanie języka powoli zaczyna stawać się męczarnią.

Czym jest dla ciebie prawda? Konfrontujesz się z nią, czy grasz w gierkę? A nuż się uda oszukać. Na jakiś czas zamydlisz oczy. Używanie języka powoli zaczyna stawać się męczarnią.

Czym jest dla ciebie prawda? Konfrontujesz się z nią, czy grasz w gierkę? A nuż się uda oszukać. Na jakiś czas zamydlisz oczy. Używanie języka powoli zaczyna stawać się męczarnią.

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—100

Tomasz Kowalski, bez tytułu, 2022

Tomasz Kowalski, bez tytułu, 2022

Co by pani chciała?
Chciałabym dłużej żyć… dłużej żyć. I uśmiecha się.****

Widział uciekającą noc po drugiej stronie, jej przerażające elementy nurkujące za zachodnim horyzontem, jak zdesperowana, pokonana, oszołomiona armia.*****

Spektrum możliwych interpretacji to podstawa, aby dać myśleniu przestrzeń.

 

Co by pani chciała?
Chciałabym dłużej żyć… dłużej żyć. I uśmiecha się.****

Widział uciekającą noc po drugiej stronie, jej przerażające elementy nurkujące za zachodnim horyzontem, jak zdesperowana, pokonana, oszołomiona armia.*****

Spektrum możliwych interpretacji to podstawa, aby dać myśleniu przestrzeń.

 

Co by pani chciała?
Chciałabym dłużej żyć… dłużej żyć. I uśmiecha się.****

Widział uciekającą noc po drugiej stronie, jej przerażające elementy nurkujące za zachodnim horyzontem, jak zdesperowana, pokonana, oszołomiona armia.*****

Spektrum możliwych interpretacji to podstawa, aby dać myśleniu przestrzeń.

 

Co by pani chciała?
Chciałabym dłużej żyć… dłużej żyć. I uśmiecha się.****

Widział uciekającą noc po drugiej stronie, jej przerażające elementy nurkujące za zachodnim horyzontem, jak zdesperowana, pokonana, oszołomiona armia.*****

Spektrum możliwych interpretacji to podstawa, aby dać myśleniu przestrzeń.

Co by pani chciała?
Chciałabym dłużej żyć… dłużej żyć. I uśmiecha się.****

Widział uciekającą noc po drugiej stronie, jej przerażające elementy nurkujące za zachodnim horyzontem, jak zdesperowana, pokonana, oszołomiona armia.*****

Spektrum możliwych interpretacji to podstawa, aby dać myśleniu przestrzeń.

Krzysztof Kieślowski, Gadające Głowy, 1980, film krótkometrażowy / dokumentalny, 16min

Krzysztof Kieślowski, Gadające Głowy, 1980, film krótkometrażowy / dokumentalny, 16min

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—116

Gizela Mickiewicz, Ścieżki nudy i stresu, 2022

Gizela Mickiewicz, Ścieżki nudy i stresu, 2022

* Antony and the Johnsons, Cut the World.
** Gdańsk, 2023.
*** Pytanie zawieszone; tuż obok biureczka.
**** Ostatnie ujęcie filmu Krzysztofa Kieślowskiego Gadające głowy przedstawia stulatkę, która odpowiada na pytanie „Co by pani chciała?”.
***** Szatańskie Tango, Béla Tarr.

* Antony and the Johnsons, Cut the World.
** Gdańsk, 2023.
*** Pytanie zawieszone; tuż obok biureczka.
**** Ostatnie ujęcie filmu Krzysztofa Kieślowskiego Gadające głowy przedstawia stulatkę, która odpowiada na pytanie „Co by pani chciała?”.
***** Szatańskie Tango, Béla Tarr.

23.7—Gdańska-Galeria-Miejska—Ołowiane-chmury—118

PRASA Szum  NN6T  Contemporary Art Library  ZDJĘCIA Tomasz Koszewnik GRAFIKA Kaja Gliwa (dzięki uprzejmości GGM) NASTĘPNY PROJEKT →

PRASA Szum  NN6T  Contemporary Art Library  ZDJĘCIA Tomasz Koszewnik GRAFIKA Kaja Gliwa (dzięki uprzejmości GGM) NASTĘPNY PROJEKT →

PRASA Szum  NN6T  Contemporary Art Library  ZDJĘCIA Tomasz Koszewnik GRAFIKA Kaja Gliwa (dzięki uprzejmości GGM) NASTĘPNY PROJEKT →

PRASA Szum  NN6T  Contemporary Art Library  ZDJĘCIA Tomasz Koszewnik GRAFIKA Kaja Gliwa (dzięki uprzejmości GGM) NASTĘPNY PROJEKT →